Zwitserse veteraan
De 8/22 PS was nieuw in 1914 en was de opvolger van de 8/20 PS die in 1911 op de markt kwam. Eigenlijk was er bijna geen verschil in het model, alleen de cilinderinhoud van de 8/22 was iets groter dan van de 8/20 PS. De 8/20 – 8/22 PS werd geleverd als Torpedo Doppel Phaeton, Landaulet of Limousine. Vanaf 1916 kwam daar een Zweisitzer en een Offener 6 Sitzer bij.
Maar terug naar onze auto. Die is nog in een heel mooie originele toestand. Hij werd destijds geregistreerd in Zwitserland bij de ‘Schweizer Veteranen Club’ met paspoortnummer 88. Hiervan kan je een mooie messing badge terugvinden op de auto. Via die club hebben we ondertussen ook een kopie bekomen van het oorspronkelijke verslag.
1914 – net voor de oorlog – werd de 8/22 PS ook voorzien van metalen wielen, tot 1913 maakte men gebruik van houten wielen. Hierdoor werden er ook grotere banden (815x105) gemonteerd, tegenover de 810x90 die het jaar voordien standaard waren.
De motor is een 4 cilinder met een boring van 75mm en een slag van 125mm, de cilinderinhoud is dan ook 2.2 liter. Hij levert ongeveer 22 pk en dat is net voldoende om de 1200 kg zware auto verder te bewegen. De smering van de motor gebeurt door de zogenaamde ‘baggerölung’, een systeem waar Opel een patent op had. Na - of tijdens - de oorlog werd dit systeem vervangen door een automatische oliepomp. Maar deze heeft dus nog de baggerölung. Concreet wil dat zeggen dat de chauffeur in de bestuurdersruimte een messing reservoir heeft waar olie in gedaan moet worden. Als de motor draait komt er in dat reservoir een ketting in beweging waar kleine schoepen op gemonteerd zijn. Die schoepen nemen dan een kleine hoeveelheid olie op en gieten die in een leiding die naar de motor gaat. Op die manier smeert men de motor. Er is geen retour, de olie verbrandt gewoon mee. Onderaan is ook een kraantje waardoor eventuele overvloedige olie afgelaten kan worden. Verbruik is ongeveer 0.1 liter per 100 kilometer. De koeling gebeurt door water en de auto beschikt al over een waterpomp.
De carburator is van het merk Zenith, de magneetontsteking van Bosch. Het ontstekingstijdstip kan men instellen aan het stuur, belangrijk is bij het starten de ontsteking laat te plaatsen. Een elektrische starter heeft de auto nog niet, zwengelen is dus de boodschap.
Het verbruik van zo’n auto zit rond de 15 liter benzine per 100 kilometer.
De lederen konus koppeling zorgt ervoor dat de kracht via een cardan naar de achteras gaat. Op die cardan is ook een noodrem gemonteerd die men met de voet kan bedienen. De eigenlijke remmen zijn met de hand te bedienen (aan de buitenzijde) en zijn eigenlijk maar twee kleine trommels op de achterwielen. Remmen is dus een groot begrip – koetsen stonden destijds ook niet onmiddellijk stil.
De 4 versnellingen vooruit en de achteruit bedien je eveneens met de hendel langs de buitenzijde, naast de remhendel.
Het koetswerk bestaat uit een houten frame, gemonteerd op stalen U-profielen als chassis, en bekleed met een metalen plaat. De grote verlichting vooraan is niet elektrisch maar met lampen die werken op gas. De tank staat op de tredeplank. De zijdelingse- en achterste verlichting zijn lantaarns die werken op petroleum. Een ander systeem dat destijds veel werd gebruikt was verlichting door middel van carbuur.
Al fluitend op weg
