Touramical 2024
Meer reportages, klik hier
De 20e editie van Tour Amical !
De 20e editie van Tour Amical moest een knaller worden. Er waren immers 19 voorgaande, die stuk voor stuk successen waren en in het geheugen van de deelnemers gegrift zijn.
Manu Stappaerts, de organisator, staat er om bekend geen enkele organisatorische uitdaging uit de weg te gaan. Dus waarom voor de 20e niet naar Azie? Noord Afrika was al bereisd, maar Azie nog nooit. En dus begon het huzarenstukje om dat allemaal te plannen.
De reis zou voor de deelnemers beginnen in Corfu de parel der Ionische eilanden. Daar zouden de deelnemers landen en een wandeling door het oude centrum maken om naar de ferry te gaan, die hun naar Igoumenitsa op het vaste land zou brengen .Daar herenigd met hun wagen zouden ze nog een korte bergrit maken naar Ioànnina.
De 2e dag voerde hen langs de Meteoren, met de statige kloosters op de bergtoppen naar Thessaloniki. Toen was het al duidelijk wat de reis in Peto had : mooie bergweggetjes met prachtige zichten.
En toen kwam de Konninginnenrit : 580km van Thessaloniki naar Istanboel, een afstand die noodzakelijker wijze op een dag gedaan moest worden. Gelukkig werd de rit af en toe onderbroken door een stop voor koffie of lunch aan de kust. De laatste 50km gaven al weg wat een grote metropool Istanboel wel is!
Na de monsterrit werden de deelnemers beloond met een welverdiende rustdag in het betoverende centrum van de stad.
Dag 5 : tijd om Azië binnen te rijden! Over de Bosporusbrug en na nog 70km door de suburbs van Istanboel kwamen we op het lieflijke platte land van Turkije en de prachtige kusten waar het voor bekend staat. Geslapen werd er in Ayvalik, een charmant kuststadje.
De volgende dag voerde ons verder langs de kust, via Izmir naar Cesme.
Van Cesme moesten we toen terug naar het Griekse vasteland geraken hetgeen organisatorisch wel het moeilijkste was. Eerst een ferry naar het eiland Chios. Waar een kort rondritje op de agenda stond en daarna een vlucht naar Athene, de ideale plaats voor een diner. De auto’s maakten deze overtocht per boot.
De volgende ochtend volgde dan de laatste rit naar Patras, over de welgekende mooie Griekse bergwegjes, om te eindigen aan een strandbarretje met een frisse pint. Waarna iedereen op de vlucht stapte richting Brussel met weeral een koffer vol sterke en mooie verhalen.