Kijkcijfers Oldtimerbeurs weer eens de hoogte in

De 10de Oldtimerbeurs in Genk (2018) was een waar succes. De organisatie blikt tevreden terug. Wat in 2009 bescheiden begon in één deel van de Limburghal beslaat tegenwoordig het hele eventcomplex, inclusief het voorplein buiten. Om en bij de 8.000 m2 oldtimerplezier. De jaarlijkse bijeenkomst is al lang geen regionale aangelegenheid meer, maar een volwaardige titel op de beurskalenders. Een publiekstrekker tot ver buiten de grenzen van Limburg en zelfs België! De bezoekers komen dan ook uit de vier windstreken. Datzelfde geldt voor de clubs die er ieder jaar weer prachtige stands opbouwen met steeds wisselende oldtimers! Daarnaast kleuren exposanten de beursvloer met een fraai aanbod oldtimers, onderdelen, accessoires, gereedschappen, literatuur, schaalmodellen en memorabilia! Grote dank aan allen om de beurs jaar op jaar tot voltreffer te maken. Om dit klassiekerevent in goede banen te leiden kan organisator Ludo Vandecasteele vanaf dag één rekenen op de steun van een geolied team: Albert Lenaerts en Johny Youck met de Old Opel Veteran Club. Proficiat!

CCDA draagt al jaren haar steentje bij voor het luik PR. En dat kwam zeker tot uiting bij de 10de editie. Voor het jubileum werd voor het eerst in de geschiedenis van de beurs een speciaal thema gelanceerd: iconen uit de autosport. Onder die noemer was een fraai set rally- en racewagens te bewonderen in de parketzaal van de Limburghal. Voor de gelegenheid omgedoopt tot ‘icons-hall’. De spraakmakende stillevens daar oogstten veel bekijks. En dezelfde bewondering gold voor de eigenaars van deze pronkstukken als voor de autocoureurs en hun collega’s technische team die anekdotes en avonturen uit de tijd van toen ten berde brachten.

De aanwezige bezoekers waren alvast erg te spreken over de extra hall en het beursthema. Het eerbetoon aan ‘de iconen’ kreeg mee vorm door de hulp van Hans Calsius van Rally van Looi, moderator Gilbert Vannutte, de enthousiaste eigenaars die hun wagens ter beschikking stelden voor de expo en de bemanning wiens naam of deco op de tentoongestelde exemplaren prijkte. De pen van journalistiek icoon Walter Rombauts die mee voor de verslaggeving tekende. Aan allen die de revue passeerden: een welgemeende dank je wel. Het uitzonderlijke treffen leverde alvast boeiende verhalen. Het hoofd en hart van de aanwezigen is weer wat meer gevuld met leuke herinneringen.

Rest ons de plezante taak die impressies te visualiseren en te delen. Met plezier!

Ondertussen heeft Hans zelf al ruim 23 jaar actieve dienst in de Belgische rallysport als bijrijder in verschillende spraakmakende auto’s. In de Vosges Rallye Festival 2017 met Adelbert Engler in de Johnny Halliday Ford Mustang. In de Daun Rallye Mile – zoals het feest in de Eifel officieel heet – en begin dit jaar nog in de Legend Boucles met Johan Frank Dierickx in de Porsche 911 SC 3.0 Group 4 in Belga kleuren, ofte die waarmee Marc Duez en Willy Lux in 1982 het Internationale Belgisch Rallykampioenschap domineerden.

Maar wie de archieven erop naslaat, weet dat Hans Calsius ooit zijn debuut maakte als co in 1995. Hij zat samen met Olivier Hermans van Yokohama in de rallywagen die als allerlaatste over het podium reed in de negentiende en laatste editie van de Rally van Looi.

Verschillende mensen betreurden het stoppen van die bekende proef omdat ze een leemte naliet. Een paar ‘die hards’ besloot in 2014 om de draad terug op te pikken. Een goed jaar later werd de ‘Memorial Rally Van Loo’ in de plooien gegooid en kwamen Classic Car Drivers met hun prachtige machines de Limburgse wegen sieren. Eén van die doorzetters van het eerste uur is Hans Calsius, die voor de micro iedereen eraan herinnert dat op 8 september 2018 de vierde editie doorgaat. Staat genoteerd!

Gevraagd of hij nog andere bijzondere ploegmaats heeft gehad, zagen de bezoekers door Eddy’s ogen de film van zijn rijke autosportleven in 3D voorbijrollen. Diep mijmerend ging de Schotenaar voort.
“Met Armin Hahne en Hans Heyer, waarmee ik in 1982 won, is altijd een speciale band gebleven. Ook al werden het soms maar podiumplaatsen. Natuurlijk was Tom Walkinshaw ook één van mijn beste maats.”
“Een bepaalde periode maakte ik deel uit van zijn Rover-imperium. Maar het brengt me ook naar de
24 Uren van Le Mans waar ik in 1977 voor het Luigi Racing Team reed met een BMW 3,0 CSL. Mijn ploegmaats waren Tom Walkinshaw en Claude De Wael. We vielen echter uit met motorschade. Maar het was een immense ervaring. Le Mans was toen nog vooral berucht voor Les Hunaudières, de 5,5 km lange rechte lijn naar Mulsanne toe. We reden daar méér dan 300 km/u. Maar de prototypes – nu LMP1’s genoemd – staken ons gewoon aan een rotvaart voorbij… Dat vergeet je nooit…”

“Heb je nooit gedacht, ik ben met iets gevaarlijks bezig, met levensbedreigende risico’s”, wilde het publiek nog weten. Eddy formuleert de berekende risico’s. “Toen ik eenmaal grote en snelle wedstrijden reed, is het me wel eens door het hoofd geschoten dat ik risico’s nam. Op zo’n momenten vroeg ik me af of ik die gevaarlijke kanten wilde aanvaarden. In die tijd vielen er bijna bij iedere race doden te betreuren. De lijst is lang… Maar vanuit mezelf antwoordde de passie voor wat mijn hobby was, dat ik het wilde riskeren. Eens die beslissing genomen denk je d’r verder niet meer over na.” De talrijk aanwezige toehoorders sloten de babbel af met een respectvol applaus.

Met de felicitaties van Jean Todt

Om te voldoen aan de vraag naar kleine, handelbare stadswagentjes, pakte Peugeot begin jaren zeventig uit met de Peugeot 104. Al snel volgde de chique 104 ZS, met driedeurskoetswerk en een sportieve uitrusting. Bij Peugeot Sport had men al snel in de gaten dat de kleine opdonder heel wat meer in zijn mars had dan ballades op de Champs Elysée. De Sportafdeling van het leeuwenmerk ontwikkelde gespecialiseerde competitieonderdelen voor de 104 ZS. Een troef die al gauw werd opgepikt door rallyliefhebbers.

Ook in het Limburgse Rekem bij de medewerkers van Peugeot-consessie D&V Motor deden de sportieve kwaliteiten van de
104 ZS een belletje rinkelen. En toen de officiële Peugeot 104 ZS van Lefèbvre-Todt op een schitterende tiende plaats eindigde in de Tour de Corse van 1977, werd het vermoeden helemaal bevestigd.

Bij D&V Motor bouwde men twee Peugeots 104 ZS Groep 2 naar het voorbeeld van het fabrieksorigineel. De broers Jos en Ludo Schiphorst waren van bij het begin nauw bij dit avontuur betrokken. Zij kennen deze 104 ZS als hun broekzak.

Eén exemplaar werd door zaakvoeder André Bergs en zijn co Hedi
Van de Kimmenade ingezet. Het andere exemplaar werd te huur aangeboden. Al snel kwam interesse uit onverwachte hoek. De auto werd geregeld gereserveerd door de beloftevolle Zweed Lars Carlsson en de Franse asfaltspecialist François Chauche. Beiden waren bijzonder opgetogen over de kwaliteiten van deze kleine bom op wielen. Carlsson eindigde met co Van de Kimmenade op een zesde plaats algemeen in de Limburgiarally van 1980. Chauche behaalde een zeer verdienstelijke twaalfde plaats in de Boucles de Spa van 1982.

Na een volledige restauratie door René Henckens en zijn vrouw Tiny Moonen staat de voormalige D&V 104 ZS Groep 2 er fris als een hoentje bij. René en Tiny zijn gepassioneerde rallyliefhebbers en haalden de moegestreden leeuw in 1988 in huis. Daar werd het wagentje liefdevol gerestaureerd en in de kleuren gezet waarmee Jean-Claude Lefèbvre en zijn co Jean Todt, de Tour de Corse 1977 reden. René en Tiny zijn lid van het Slowly Sideways, een Duitse club die voormalige rallywagens groepeert. Zij gaan op uitnodiging met deze 104 ZS van start in tal van internationale rally's. Tijdens hun deelname in de Spaanse Catalunya Rally van 2010 kwam Jean Todt hen persoonlijk feliciteren met de restauratie. Het wagentje ziet er dan ook ronduit schitterend uit, is tot in de puntjes verzorgd en met veel gevoel voor detail opgebouwd en onderhouden. Een juweel dat zeker een ereplaats verdient in de icons-hall.

Meer zien en lezen? In de ICONS van 2016 vind je een artikel over Peugeot mijlpalen op weg naar de top.

Het jaar 1973 is voor de bescheiden grootmeester op het navigatorzitje, mogelijk één van de beste geweest. Hij won niet alleen met Jean-Louis Haxhe in een DAF 66 de ondergesneeuwde ‘Boucles de Spa’, maar reed ook al met Jean-Luc Thérier in een Renault Alpine A110 WRC-rally’s. In de Griekse Acropolisrally won hij en werd zo de eerste Belg die een proef uit het World Rally Championship op zijn naam bracht. Dit gegeven zou echter maar het begin zijn van een weg naar nog grotere roem.
Zijn navigatiewerk werd zo bekend dat iedereen hem in het telraamzitje naast de piloot wilde. Hij voegde nog een overwinning toe in 1974 in de ‘Rally Press on Regardless’ in een Renault 17 Gordini. Met Jean-Claude Andruet in een Fiat 131 Abarth won hij drie keer in het WRC. Onze archieven zeggen dat hij er 26 WRC-evenementen heeft opzitten. Christian reed in alle continenten. Dus ook de Dakar waarin hij met de Brit Andrew Cowan in een Mitsubishi vierde werd. Zijn beste uitslag in de vijf keer dat hij daaraan deelnam. We schreven toen 1990. Christian geniet nu van zijn wereldbekendheid en brengt veel tijd door met oude vrienden.

VITAL BUDO EN ANDRE MALAIS
EREGASTEN IN GENK

Eddy Hermans was altijd al gefascineerd door Renault. Dat verklaart ook de rechtstreekse lijn met de Renault Alpine Club. In zijn bezetenheid voor de Franse vierwieler leert hij de R5 door en door kennen als vlotte en wendbare auto. Voor meer historische achtergrond werd in foto’s en archieven gedoken. Hans Calsius van de Memorial Rally van Looi heeft de bal aan het rollen gebracht voor wat betreft de deco. Om de wagen gepast op te tooien voor dat autosportevent stelde die voor: “zet ‘m dan in ‘de kleuren’ zoals Vital Budo in 1989.” De echtgenote van Eddy heeft dat plan enthousiast doorgezet. Lut staat in het onderwijs en heeft zich met de kleintjes op school verdiept in het fascinerende patroon van 150 driehoeken.

Vital Budo en André Malais hebben de tiende Oldtimerbeurs in Genk luister bijgezet. Vooral ook met de R5 Turbo waarmee ze geschiedenis hebben geschreven en waaraan de bezoekers in de Icons-hall letterlijk hun fotobatterijen leeg flitsten.